Şimdi bi kaç foto yardımıyla geçmişi analım.
Eski ve yeni özlemlere dair...
Portekiz;
Gördüğümde aşık olduğum tek şehir, Viana Do Castello... Şehirde bi gizem var. Sakinlik kültür olmuş.İnsanlar sıcak... Körfezle okyanusun buluştuğu yer.Denizsiz bi yerde yaşamak istemedim hiç.Ancak okyanusu görünce işler değişti.İnanılmaz bişey! Deniz de neymiş diyosun ve sadece izleyesin geliyor...
2. Evim Galiba, Arcoz de Valdevez... Çok zor günlerde geçirdim, harika diyebileceğim günlerde! Bu şarap açtığım yerde heralde 10 dan fala şişe bitmiştir. Gerçe biraz soğuk oluyordu ama şahinler ve ilk defa orda gördüğüm bir çok hayvanla takılmak eğlenceliydi. Sabah kalkıp evimin camını actığımda oksijen geliyordu içeri resmen.Buralarda o anı yaşamadım henüz.O kadar temiz bi hava vardı ki... Evim dağım tepesinde olunca bazı konulardan iyi oluyordu tabi... Ama büyük bi yanlızlıkda yok değildi. Bazen sesizlik, yanlızlık fazla zorluyordu beni.O zamanlarda bu zamanları düşünüp duruyordum.Ne olacak dönünce, ne yapıcam diye... İlginç...
Heralde portekizden bana en büyük cıktı dövmem olsa gerek.Sorular sorup cevaplar alamaktan sıkıldığımdan böyle bir dövme yaptırmıştım. birkaç sembol ve Portekizce "Nao Sei", yani "bilmiyorum" yazıyor.Çok mutlu olmuştum yaptırdığımda...
üçüncü fotoğraf çok güzel, koşası geliyor insanın o sahilde çıplak ayak.. :)
YanıtlaSil